قارچها موجوداتي هستند که از گذشتههاي دور با انسان بودهاند. سوابق فسيلي آنها به دوران پر کامبرين و دونين برميگردد.
تاريخ مصرف قارچهاي خوراکي به عنوان غذا و دارو به زماني بسيار دور برميگردد و حتي انسانهاي نخستين از خواص ويژه قارچها اطلاع داشتند.
پرورش قارچهاي خوراکي به حدود ۲۰ قرن پيش در ژاپن و چين برميگردد. کاشت قارچ در گلخانه اولين بار در سوئد در سال ۱۷۵۴ ميلادي ابداع شد.
بيشتر کشورهاي دنيا به منظور توسعه هرچه بيشتر توليد و مصرف آن، برنامههاي کوتاهمدت و بلندمدت اجرا ميکنند.
در بعضي کشورها با توجه به فرهنگ غذايي، ميزان مصرف بيشتر است. کشورهايي مانند چين، از دو هزار سال پيش قارچها را نيز به موازات ساير محصولات کشاورزي کاشتهاند.
در مراجعه به پزشکان چيني، انواع داروها از جمله قرص، کپسول، آمپولهايي که از قارچ تهيهشدهاند، تجويز ميشود.
قارچها به لحاظ بافت فيبري و سلولزي و نيز داشتن پليساکاريدهايي در ديواره سلوليشان به عنوان ضد سرطان محسوب ميشوند. مانند قارچهاي گاندرما، آريکولاريا و شيتاکه.
صنايع کنسروسازي، مربا، ترشي و پودر قارچ از جمله فرآوردههاي قارچ است که در دنيا از مصرف بالايي نيز برخوردار است.
با توجه به حجم بالاي ضايعات کشاورزي در بيشتر کشورها از جمله ايران، استفاده بهينه از اين ضايعات براي افزايش کشت قارچ ميتواند مورد توجه قرار گيرد.
قارچ ميوهاي از تيره رويندگان قارچي است. بيشتر قارچها با تشکيل کولوني به جذب مواد مغذي از چوب برگهاي فروافتاده و ترکيبات موجود در خاک و ميپردازند.
قارچها به صورت جمعي ميتوانند بر سطح هر منبعي که داراي کربن باشد، رشد کنند.
يک گياه قارچي از تارهاي شاخه شاخه و لولهاي شکل متعددي تشکيل شده است که هيف نام دارند. مجموعه هيفها را ميسيليوم مينامند.
بسياري از گياهان قارچي که برخي از قارچها را نيز شامل ميشود، گندرو هستند و غذاي خود را با تشکيل کولوني بر ترکيبات ارگانيک مرده به دست ميآورند.
اگر يک ميسيليوم پژمرده شود، همچنان انرژي کافي براي بازتوليد خود را دارد. قارچها، ميليونها هاگ را ميپراکنند که عملي مشابه دانه گياهان دارند.
برخي از قارچها انگل هستند و روي گياهان، جانوران و يا ساير قارچها زندگي ميکنند. برخي از آنها بيماريزا هستند.
گياه مواد قندي مورد نياز قارچ را تامين ميکند و در عوض، مواد معدني مورد نياز خود را از قارچ دريافت ميکند.
بسياري از قارچها، در رابطهاي همزيستي با درختان به سر ميبرند. برخي از قارچها قابل کشت نيستند، مگر آنکه درختان همزيست آنها نيز کشت شوند.
محبوبترين قارچي که امروزه در دنيا مصرف ميشود، قارچهاي دکمهاي سفيد هستند.
قارچهاي دکمهاي بر لايهاي از کمپوست ميرويند. بيشتر قارچهاي مرغوب، بر سطحي از خاک اره که مواد مغذي ديگري به آن افزوده شده، رشد داده ميشوند.
بسياري از انواع چوب براي انجام کشت مناسباند اما در ميان آنها، توسکا و بلوط بهترينها هستند.
بايد خاک اره را در دماي ۱۲۰ درجه سانتيگراد و در فشار مناسب استريليزه کرد. اين عمل را ميتوان در يک ديگ و يا يک مخزنگرمايي ـ فشاري انجام داد.
توليد هميشه در سه مرحله اصليانجام ميشود: بذرپاشي، کاشت در زمين، تبديل شدن به ميوه و به بارآمدن بذرها
بذرپاشي تشکيل کامل کلوني روي سطحي مناسب است که با تلقيح آن سطح ادامه مييابد.
در مرحله کاشت که يک مرحله رشدي است، کلاهکها تشکيل ميشوند.
نيازمند مجموعهاي از شرايط زيست محيطي هستند که براي رشد بهينه ميسيليومها، متفاوت است.
آخرين مرحله، تبديل به ميوه، تکامل کلاهکها به قارچهاي بالغ است.
نماد دولت الکترونیک
